ὁρμίζω

Ancient Greek

Etymology

From ὅρμος (hórmos, “anchorage, shelter”) +‎ -ίζω (-ízō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hor.míz.dɔː/ → /orˈmi.zo/ → /orˈmi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hor.míz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)orˈmi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /orˈmi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /orˈmi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /orˈmi.zo/

Verb

ὁρμίζω • (hormízō)

1. to bring to a safe anchorage, bring into harbour, to moor, anchor
2. to bring safe home
3. to put (e.g. a child) to sleep
4. (middle voice and passive voice) to come to anchor, lie at anchor, be anchored
5. (middle voice and passive voice) to be dependent

Conjugation

   Present: ὁρμῐ́ζω, ὁρμῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμῐ́ζω	ὁρμῐ́ζεις	ὁρμῐ́ζει	ὁρμῐ́ζετον	ὁρμῐ́ζετον	ὁρμῐ́ζομεν	ὁρμῐ́ζετε	ὁρμῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὁρμῐ́ζω	ὁρμῐ́ζῃς	ὁρμῐ́ζῃ	ὁρμῐ́ζητον	ὁρμῐ́ζητον	ὁρμῐ́ζωμεν	ὁρμῐ́ζητε	ὁρμῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ὁρμῐ́ζοιμῐ	ὁρμῐ́ζοις	ὁρμῐ́ζοι	ὁρμῐ́ζοιτον	ὁρμῐζοίτην	ὁρμῐ́ζοιμεν	ὁρμῐ́ζοιτε	ὁρμῐ́ζοιεν
	imperative		ὅρμῐζε	ὁρμῐζέτω	ὁρμῐ́ζετον	ὁρμῐζέτων		ὁρμῐ́ζετε	ὁρμῐζόντων
middle/ passive	indicative	ὁρμῐ́ζομαι	ὁρμῐ́ζῃ, ὁρμῐ́ζει	ὁρμῐ́ζεται	ὁρμῐ́ζεσθον	ὁρμῐ́ζεσθον	ὁρμῐζόμεθᾰ	ὁρμῐ́ζεσθε	ὁρμῐ́ζονται
	subjunctive	ὁρμῐ́ζωμαι	ὁρμῐ́ζῃ	ὁρμῐ́ζηται	ὁρμῐ́ζησθον	ὁρμῐ́ζησθον	ὁρμῐζώμεθᾰ	ὁρμῐ́ζησθε	ὁρμῐ́ζωνται
	optative	ὁρμῐζοίμην	ὁρμῐ́ζοιο	ὁρμῐ́ζοιτο	ὁρμῐ́ζοισθον	ὁρμῐζοίσθην	ὁρμῐζοίμεθᾰ	ὁρμῐ́ζοισθε	ὁρμῐ́ζοιντο
	imperative		ὁρμῐ́ζου	ὁρμῐζέσθω	ὁρμῐ́ζεσθον	ὁρμῐζέσθων		ὁρμῐ́ζεσθε	ὁρμῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὁρμῐ́ζειν				ὁρμῐ́ζεσθαι
participle	m	ὁρμῐ́ζων				ὁρμῐζόμενος
	f	ὁρμῐ́ζουσᾰ				ὁρμῐζομένη
	n	ὁρμῐ́ζον				ὁρμῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὥρμῐζον, ὡρμῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμῐζον	ὥρμῐζες	ὥρμῐζε(ν)	ὡρμῐ́ζετον	ὡρμῐζέτην	ὡρμῐ́ζομεν	ὡρμῐ́ζετε	ὥρμῐζον
middle/ passive	indicative	ὡρμῐζόμην	ὡρμῐ́ζου	ὡρμῐ́ζετο	ὡρμῐ́ζεσθον	ὡρμῐζέσθην	ὡρμῐζόμεθᾰ	ὡρμῐ́ζεσθε	ὡρμῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὁρμῐέω, ὁρμῐέομαι, ὁρμῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμῐέω	ὁρμῐέεις	ὁρμῐέει	ὁρμῐέετον	ὁρμῐέετον	ὁρμῐέομεν	ὁρμῐέετε	ὁρμῐέουσῐ(ν)
	optative	ὁρμῐέοιμῐ	ὁρμῐέοις	ὁρμῐέοι	ὁρμῐέοιτον	ὁρμῐεοίτην	ὁρμῐέοιμεν	ὁρμῐέοιτε	ὁρμῐέοιεν
middle	indicative	ὁρμῐέομαι	ὁρμῐέῃ, ὁρμῐέει	ὁρμῐέεται	ὁρμῐέεσθον	ὁρμῐέεσθον	ὁρμῐεόμεθᾰ	ὁρμῐέεσθε	ὁρμῐέονται
	optative	ὁρμῐεοίμην	ὁρμῐέοιο	ὁρμῐέοιτο	ὁρμῐέοισθον	ὁρμῐεοίσθην	ὁρμῐεοίμεθᾰ	ὁρμῐέοισθε	ὁρμῐέοιντο
passive	indicative	ὁρμῐσθήσομαι	ὁρμῐσθήσῃ	ὁρμῐσθήσεται	ὁρμῐσθήσεσθον	ὁρμῐσθήσεσθον	ὁρμῐσθησόμεθᾰ	ὁρμῐσθήσεσθε	ὁρμῐσθήσονται
	optative	ὁρμῐσθησοίμην	ὁρμῐσθήσοιο	ὁρμῐσθήσοιτο	ὁρμῐσθήσοισθον	ὁρμῐσθησοίσθην	ὁρμῐσθησοίμεθᾰ	ὁρμῐσθήσοισθε	ὁρμῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῐέειν			ὁρμῐέεσθαι		ὁρμῐσθήσεσθαι
participle	m	ὁρμῐέων			ὁρμῐεόμενος		ὁρμῐσθησόμενος
	f	ὁρμῐέουσᾰ			ὁρμῐεομένη		ὁρμῐσθησομένη
	n	ὁρμῐέον			ὁρμῐεόμενον		ὁρμῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὁρμῐῶ, ὁρμῐοῦμαι, ὁρμῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμῐῶ	ὁρμῐεῖς	ὁρμῐεῖ	ὁρμῐεῖτον	ὁρμῐεῖτον	ὁρμῐοῦμεν	ὁρμῐεῖτε	ὁρμῐοῦσῐ(ν)
	optative	ὁρμῐοίην, ὁρμῐοῖμῐ	ὁρμῐοίης, ὁρμῐοῖς	ὁρμῐοίη, ὁρμῐοῖ	ὁρμῐοῖτον, ὁρμῐοίητον	ὁρμῐοίτην, ὁρμῐοιήτην	ὁρμῐοῖμεν, ὁρμῐοίημεν	ὁρμῐοῖτε, ὁρμῐοίητε	ὁρμῐοῖεν, ὁρμῐοίησᾰν
middle	indicative	ὁρμῐοῦμαι	ὁρμῐῇ	ὁρμῐεῖται	ὁρμῐεῖσθον	ὁρμῐεῖσθον	ὁρμῐούμεθᾰ	ὁρμῐεῖσθε	ὁρμῐοῦνται
	optative	ὁρμῐοίμην	ὁρμῐοῖο	ὁρμῐοῖτο	ὁρμῐοῖσθον	ὁρμῐοίσθην	ὁρμῐοίμεθᾰ	ὁρμῐοῖσθε	ὁρμῐοῖντο
passive	indicative	ὁρμῐσθήσομαι	ὁρμῐσθήσῃ	ὁρμῐσθήσεται	ὁρμῐσθήσεσθον	ὁρμῐσθήσεσθον	ὁρμῐσθησόμεθᾰ	ὁρμῐσθήσεσθε	ὁρμῐσθήσονται
	optative	ὁρμῐσθησοίμην	ὁρμῐσθήσοιο	ὁρμῐσθήσοιτο	ὁρμῐσθήσοισθον	ὁρμῐσθησοίσθην	ὁρμῐσθησοίμεθᾰ	ὁρμῐσθήσοισθε	ὁρμῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῐεῖν			ὁρμῐεῖσθαι		ὁρμῐσθήσεσθαι
participle	m	ὁρμῐῶν			ὁρμῐούμενος		ὁρμῐσθησόμενος
	f	ὁρμῐοῦσᾰ			ὁρμῐουμένη		ὁρμῐσθησομένη
	n	ὁρμῐοῦν			ὁρμῐούμενον		ὁρμῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὥρμῐσᾰ, ὡρμῐσᾰ́μην, ὡρμῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμῐσᾰ	ὥρμῐσᾰς	ὥρμῐσε(ν)	ὡρμῐ́σᾰτον	ὡρμῐσᾰ́την	ὡρμῐ́σᾰμεν	ὡρμῐ́σᾰτε	ὥρμῐσᾰν
	subjunctive	ὁρμῐ́σω	ὁρμῐ́σῃς	ὁρμῐ́σῃ	ὁρμῐ́σητον	ὁρμῐ́σητον	ὁρμῐ́σωμεν	ὁρμῐ́σητε	ὁρμῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ὁρμῐ́σαιμῐ	ὁρμῐ́σειᾰς, ὁρμῐ́σαις	ὁρμῐ́σειε(ν), ὁρμῐ́σαι	ὁρμῐ́σαιτον	ὁρμῐσαίτην	ὁρμῐ́σαιμεν	ὁρμῐ́σαιτε	ὁρμῐ́σειᾰν, ὁρμῐ́σαιεν
	imperative		ὅρμῐσον	ὁρμῐσᾰ́τω	ὁρμῐ́σᾰτον	ὁρμῐσᾰ́των		ὁρμῐ́σᾰτε	ὁρμῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ὡρμῐσᾰ́μην	ὡρμῐ́σω	ὡρμῐ́σᾰτο	ὡρμῐ́σᾰσθον	ὡρμῐσᾰ́σθην	ὡρμῐσᾰ́μεθᾰ	ὡρμῐ́σᾰσθε	ὡρμῐ́σᾰντο
	subjunctive	ὁρμῐ́σωμαι	ὁρμῐ́σῃ	ὁρμῐ́σηται	ὁρμῐ́σησθον	ὁρμῐ́σησθον	ὁρμῐσώμεθᾰ	ὁρμῐ́σησθε	ὁρμῐ́σωνται
	optative	ὁρμῐσαίμην	ὁρμῐ́σαιο	ὁρμῐ́σαιτο	ὁρμῐ́σαισθον	ὁρμῐσαίσθην	ὁρμῐσαίμεθᾰ	ὁρμῐ́σαισθε	ὁρμῐ́σαιντο
	imperative		ὅρμῐσαι	ὁρμῐσᾰ́σθω	ὁρμῐ́σᾰσθον	ὁρμῐσᾰ́σθων		ὁρμῐ́σᾰσθε	ὁρμῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ὡρμῐ́σθην	ὡρμῐ́σθης	ὡρμῐ́σθη	ὡρμῐ́σθητον	ὡρμῐσθήτην	ὡρμῐ́σθημεν	ὡρμῐ́σθητε	ὡρμῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ὁρμῐσθῶ	ὁρμῐσθῇς	ὁρμῐσθῇ	ὁρμῐσθῆτον	ὁρμῐσθῆτον	ὁρμῐσθῶμεν	ὁρμῐσθῆτε	ὁρμῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ὁρμῐσθείην	ὁρμῐσθείης	ὁρμῐσθείη	ὁρμῐσθεῖτον, ὁρμῐσθείητον	ὁρμῐσθείτην, ὁρμῐσθειήτην	ὁρμῐσθεῖμεν, ὁρμῐσθείημεν	ὁρμῐσθεῖτε, ὁρμῐσθείητε	ὁρμῐσθεῖεν, ὁρμῐσθείησᾰν
	imperative		ὁρμῐ́σθητῐ	ὁρμῐσθήτω	ὁρμῐ́σθητον	ὁρμῐσθήτων		ὁρμῐ́σθητε	ὁρμῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὁρμῐ́σαι			ὁρμῐ́σᾰσθαι		ὁρμῐσθῆναι
participle	m	ὁρμῐ́σᾱς			ὁρμῐσᾰ́μενος		ὁρμῐσθείς
	f	ὁρμῐ́σᾱσᾰ			ὁρμῐσᾰμένη		ὁρμῐσθεῖσᾰ
	n	ὁρμῐ́σᾰν			ὁρμῐσᾰ́μενον		ὁρμῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὥρμῐκᾰ, ὥρμῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὥρμῐκᾰ	ὥρμῐκᾰς	ὥρμῐκε(ν)	ὡρμῐ́κᾰτον	ὡρμῐ́κᾰτον	ὡρμῐ́κᾰμεν	ὡρμῐ́κᾰτε	ὡρμῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὡρμῐ́κω	ὡρμῐ́κῃς	ὡρμῐ́κῃ	ὡρμῐ́κητον	ὡρμῐ́κητον	ὡρμῐ́κωμεν	ὡρμῐ́κητε	ὡρμῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ὡρμῐ́κοιμῐ, ὡρμῐκοίην	ὡρμῐ́κοις, ὡρμῐκοίης	ὡρμῐ́κοι, ὡρμῐκοίη	ὡρμῐ́κοιτον	ὡρμῐκοίτην	ὡρμῐ́κοιμεν	ὡρμῐ́κοιτε	ὡρμῐ́κοιεν
	imperative		ὥρμῐκε	ὡρμῐκέτω	ὡρμῐ́κετον	ὡρμῐκέτων		ὡρμῐ́κετε	ὡρμῐκόντων
middle/ passive	indicative	ὥρμῐσμαι	ὥρμῐσαι	ὥρμῐσται	ὥρμῐσθον	ὥρμῐσθον	ὡρμῐ́σμεθᾰ	ὥρμῐσθε	ὡρμῐ́δᾰται
	subjunctive	ὡρμῐσμένος ὦ	ὡρμῐσμένος ᾖς	ὡρμῐσμένος ᾖ	ὡρμῐσμένω ἦτον	ὡρμῐσμένω ἦτον	ὡρμῐσμένοι ὦμεν	ὡρμῐσμένοι ἦτε	ὡρμῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὡρμῐσμένος εἴην	ὡρμῐσμένος εἴης	ὡρμῐσμένος εἴη	ὡρμῐσμένω εἴητον/εἶτον	ὡρμῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ὡρμῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὡρμῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ὡρμῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὥρμῐσο	ὡρμῐ́σθω	ὥρμῐσθον	ὡρμῐ́σθων		ὥρμῐσθε	ὡρμῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὡρμῐκέναι				ὡρμῐ́σθαι
participle	m	ὡρμῐκώς				ὡρμῐσμένος
	f	ὡρμῐκυῖᾰ				ὡρμῐσμένη
	n	ὡρμῐκός				ὡρμῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὡρμῐ́κειν, ὡρμῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὡρμῐ́κειν, ὡρμῐ́κη	ὡρμῐ́κεις, ὡρμῐ́κης	ὡρμῐ́κει(ν)	ὡρμῐ́κετον	ὡρμῐκέτην	ὡρμῐ́κεμεν	ὡρμῐ́κετε	ὡρμῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὡρμῐ́σμην	ὥρμῐσο	ὥρμῐστο	ὥρμῐσθον	ὡρμῐ́σθην	ὡρμῐ́σμεθᾰ	ὥρμῐσθε	ὡρμῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὁρμίσσω, ὁρμίσσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὁρμίσσω	ὁρμίσσεις	ὁρμίσσει	ὁρμίσσετον	ὁρμίσσετον	ὁρμίσσομεν	ὁρμίσσετε	ὁρμίσσουσῐ(ν)
	optative	ὁρμίσσοιμῐ	ὁρμίσσοισ(θᾰ)	ὁρμίσσοι	ὁρμίσσοιτον	ὁρμισσοίτην	ὁρμίσσοιμεν	ὁρμίσσοιτε	ὁρμίσσοιεν
middle	indicative	ὁρμίσσομαι	ὁρμίσσεαι	ὁρμίσσεται	ὁρμίσσεσθον	ὁρμίσσεσθον	ὁρμισσόμε(σ)θᾰ	ὁρμίσσεσθε	ὁρμίσσονται
	optative	ὁρμισσοίμην	ὁρμίσσοιο	ὁρμίσσοιτο	ὁρμίσσοισθον	ὁρμισσοίσθην	ὁρμισσοίμε(σ)θᾰ	ὁρμίσσοισθε	ὁρμισσοίᾰτο
		active			middle
infinitive		ὁρμίσσειν/ὁρμισσέμεν(αι)/ὁρμισσμέναι			ὁρμίσσεσθαι
participle	m	ὁρμίσσων			ὁρμισσόμενος
	f	ὁρμίσσουσᾰ			ὁρμισσομένη
	n	ὁρμῖσσον			ὁρμισσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

• → Vulgar Latin: *hormizāre
  • Italo-Romance:
    • Italian: ormeggiare
      • → Old French: ormeger
  • Gallo-Romance:
    • Catalan: ormejar
    • Occitan: ormejar

Further reading

• “ὁρμίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὁρμίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὁρμίζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὁρμίζω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “ὁρμίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • anchor idem, page 29.
  • lay idem, page 480.
  • lie idem, page 489.
  • moor idem, page 540.