baccalaureatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From baccalaureus (bachelor) +‎ -ātus.

Noun

[edit]

baccalaureātus m (genitive baccalaureātūs); fourth declension

  1. (Medieval Latin) bachelor's degree

Declension

[edit]

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative baccalaureātus baccalaureātūs
Genitive baccalaureātūs baccalaureātuum
Dative baccalaureātuī baccalaureātibus
Accusative baccalaureātum baccalaureātūs
Ablative baccalaureātū baccalaureātibus
Vocative baccalaureātus baccalaureātūs

Descendants

[edit]