bieluń

See also: Bieluń and biélùn

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bleń (“henbane”), from Proto-Slavic *belnъ (“henbane”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbjɛ.luɲ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛluɲ
• Syllabification: bie‧luń
• Homophone: Bieluń

Noun

bieluń m inan

1. thorn apple, any plant of the genus Datura

Declension

Declension of bieluń

	singular	plural
nominative	bieluń	bielunie
genitive	bielunia	bieluni
dative	bieluniowi	bieluniom
accusative	bieluń	bielunie
instrumental	bieluniem	bieluniami
locative	bieluniu	bieluniach
vocative	bieluniu	bielunie

Derived terms

noun

• bieluń dziędzierzawa

 

Further reading

• bieluń in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bieluń in Polish dictionaries at PWN
• bieluń in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego