bovenkant

Dutch

Etymology

From boven- (“upper”) +‎ kant (“side”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈboː.və(n)ˌkɑnt/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bo‧ven‧kant

Noun

bovenkant m (plural bovenkanten, diminutive bovenkantje n)

1. top (upper side)

Synonyms

• bovenzijde

Antonyms

• onderkant

Descendants

• Berbice Creole Dutch: bovsikandi