cursief
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Middle French cursif, from Latin cursivus.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
cursief (comparative cursiever, superlative cursiefst)
Inflection[edit]
Declension of cursief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | cursief | |||
inflected | cursieve | |||
comparative | cursiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | cursief | cursiever | het cursiefst het cursiefste | |
indefinite | m./f. sing. | cursieve | cursievere | cursiefste |
n. sing. | cursief | cursiever | cursiefste | |
plural | cursieve | cursievere | cursiefste | |
definite | cursieve | cursievere | cursiefste | |
partitive | cursiefs | cursievers | — |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- → Indonesian: kursif