czasnik

Kashubian

Etymology

From czas +‎ -nik. Compare Polish czasownik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈt͡ʃasɲik/
• Rhymes: -asɲik
• Syllabification: czas‧nik

Noun

czasnik m inan

1. (grammar) verb

   Czasnik to jednô z nôwôżnieszëch dzél mòwë. ― The verb is one of the most important parts of speech.

Declension

Declension of czasnik

	singular	plural
nominative	czasnik	czasnikë
genitive	czasnika	czasników
dative	czasniku	czasnikom
accusative	czasnik	czasnikë
instrumental	czasnikã	czasnikami
locative	czasniku	czasnikach
vocative	czasniku	czasnikë

Further reading

• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “czasownik”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[1]