doprosić

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From do- +‎ prosić.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

doprosić pf (imperfective dopraszać)

  1. (transitive, colloquial) to invite someone additionally
  2. (reflexive with się, colloquial) to get someone to do something after asking them for a long time

Conjugation

[edit]
Conjugation of doprosić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doprosić
future tense 1st doproszę doprosimy
2nd doprosisz doprosicie
3rd doprosi doproszą
impersonal doprosi się
past tense 1st doprosiłem,
-(e)m doprosił
doprosiłam,
-(e)m doprosiła
doprosiłom,
-(e)m doprosiło
doprosiliśmy,
-(e)śmy doprosili
doprosiłyśmy,
-(e)śmy doprosiły
2nd doprosiłeś,
-(e)ś doprosił
doprosiłaś,
-(e)ś doprosiła
doprosiłoś,
-(e)ś doprosiło
doprosiliście,
-(e)ście doprosili
doprosiłyście,
-(e)ście doprosiły
3rd doprosił doprosiła doprosiło doprosili doprosiły
impersonal doproszono
conditional 1st doprosiłbym,
bym doprosił
doprosiłabym,
bym doprosiła
doprosiłobym,
bym doprosiło
doprosilibyśmy,
byśmy doprosili
doprosiłybyśmy,
byśmy doprosiły
2nd doprosiłbyś,
byś doprosił
doprosiłabyś,
byś doprosiła
doprosiłobyś,
byś doprosiło
doprosilibyście,
byście doprosili
doprosiłybyście,
byście doprosiły
3rd doprosiłby,
by doprosił
doprosiłaby,
by doprosiła
doprosiłoby,
by doprosiło
doprosiliby,
by doprosili
doprosiłyby,
by doprosiły
impersonal doproszono by
imperative 1st niech doproszę doprośmy
2nd doproś doproście
3rd niech doprosi niech doproszą
passive adjectival participle doproszony doproszona doproszone doproszeni doproszone
anterior adverbial participle doprosiwszy
verbal noun doproszenie

Further reading

[edit]
  • doprosić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doprosić in Polish dictionaries at PWN