edictio

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From ēdīcō (I declare, announce, decree) +‎ -tiō, from ex (out of, from) + dīcō (say, affirm, tell).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ēdictiō f (genitive ēdictiōnis); third declension

  1. An order, decree, edict.
    Synonyms: iussus, ēdictum, praeceptum, nūntius, scītum, dēcrētum, dēcrētiō, mandātum, imperium

Declension

[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative ēdictiō ēdictiōnēs
Genitive ēdictiōnis ēdictiōnum
Dative ēdictiōnī ēdictiōnibus
Accusative ēdictiōnem ēdictiōnēs
Ablative ēdictiōne ēdictiōnibus
Vocative ēdictiō ēdictiōnēs
[edit]

Descendants

[edit]
  • French: édiction

References

[edit]