eseteim

Hungarian

Etymology

eset +‎ -eim (possessive suffix)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɛʃɛtɛjim]
• Hyphenation: ese‧te‧im

Noun

eseteim

1. first-person singular multiple-possession possessive of eset

Declension

Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony)
	singular	plural
nominative	—	eseteim
accusative	—	eseteimet
dative	—	eseteimnek
instrumental	—	eseteimmel
causal-final	—	eseteimért
translative	—	eseteimmé
terminative	—	eseteimig
essive-formal	—	eseteimként
essive-modal	—	eseteimül
inessive	—	eseteimben
superessive	—	eseteimen
adessive	—	eseteimnél
illative	—	eseteimbe
sublative	—	eseteimre
allative	—	eseteimhez
elative	—	eseteimből
delative	—	eseteimről
ablative	—	eseteimtől
non-attributive possessive - singular	—	eseteimé
non-attributive possessive - plural	—	eseteiméi