exclusief
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from Middle French exclusif, from Medieval Latin exclusivus. Alternatively, but less probably, directly borrowed from Mediaeval Latin.
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
exclusief (comparative exclusiever, superlative exclusiefst)
Inflection[edit]
Declension of exclusief | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | exclusief | |||
inflected | exclusieve | |||
comparative | exclusiever | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | exclusief | exclusiever | het exclusiefst het exclusiefste | |
indefinite | m./f. sing. | exclusieve | exclusievere | exclusiefste |
n. sing. | exclusief | exclusiever | exclusiefste | |
plural | exclusieve | exclusievere | exclusiefste | |
definite | exclusieve | exclusievere | exclusiefste | |
partitive | exclusiefs | exclusievers | — |
Derived terms[edit]
Related terms[edit]
Descendants[edit]
- → Indonesian: eksklusif
Adverb[edit]
exclusief