feith

See also: féith

English

Noun

feith (countable and uncountable, plural feiths)

1. Obsolete spelling of faith.

Anagrams

• theif, thief

Irish

Etymology

From Proto-Celtic *wei, *we-jo-, from Proto-Indo-European *h₂ews- (“dawn”).

Verb

feith (present analytic feitheann, future analytic feithfidh, verbal noun feitheamh, past participle feite)

1. watch
2. watch over; guard

Conjugation

conjugation of feith (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	feithim	feitheann tú; feithir†	feitheann sé, sí	feithimid	feitheann sibh	feitheann siad; feithid†	a fheitheann; a fheitheas / a bhfeitheann*; a bhfeitheas*	feithtear
	past	d'fheith mé; d'fheitheas / fheith mé‡; fheitheas‡	d'fheith tú; d'fheithis / fheith tú; fheithis‡	d'fheith sé, sí / fheith sé, sí‡	d'fheitheamar; d'fheith muid / fheitheamar; fheith muid‡	d'fheith sibh; d'fheitheabhair / fheith sibh; fheitheabhair‡	d'fheith siad; d'fheitheadar / fheith siad; fheitheadar‡	a d'fheith / ar fheith*	feitheadh
	past habitual	d'fheithinn / fheithinn‡; bhfeithinn‡‡	d'fheithteá / fheithteá‡; bhfeithteᇇ	d'fheitheadh sé, sí / fheitheadh sé, sí‡; bhfeitheadh sé, s퇇	d'fheithimis; d'fheitheadh muid / fheithimis; fheitheadh muid‡; bhfeithimis‡‡; bhfeitheadh muid‡‡	d'fheitheadh sibh / fheitheadh sibh‡; bhfeitheadh sibh‡‡	d'fheithidís; d'fheitheadh siad / fheithidís; fheitheadh siad‡; bhfeithidís‡‡; bhfeitheadh siad‡‡	a d'fheitheadh / a bhfeitheadh*	d'fheithtí / fheithtí‡; bhfeitht퇇
future		feithfidh mé; feithfead	feithfidh tú; feithfir†	feithfidh sé, sí	feithfimid; feithfidh muid	feithfidh sibh	feithfidh siad; feithfid†	a fheithfidh; a fheithfeas / a bhfeithfidh*; a bhfeithfeas*	feithfear
conditional		d'fheithfinn / fheithfinn‡; bhfeithfinn‡‡	d'fheithfeá / fheithfeá‡; bhfeithfeᇇ	d'fheithfeadh sé, sí / fheithfeadh sé, sí‡; bhfeithfeadh sé, s퇇	d'fheithfimis; d'fheithfeadh muid / fheithfimis‡; fheithfeadh muid‡; bhfeithfimis‡‡; bhfeithfeadh muid‡‡	d'fheithfeadh sibh / fheithfeadh sibh‡; bhfeithfeadh sibh‡‡	d'fheithfidís; d'fheithfeadh siad / fheithfidís‡; fheithfeadh siad‡; bhfeithfidís‡‡; bhfeithfeadh siad‡‡	a d'fheithfeadh / a bhfeithfeadh*	d'fheithfí / fheithfí‡; bhfeithf퇇
subjunctive	present	go bhfeithe mé; go bhfeithead†	go bhfeithe tú; go bhfeithir†	go bhfeithe sé, sí	go bhfeithimid; go bhfeithe muid	go bhfeithe sibh	go bhfeithe siad; go bhfeithid†	—	go bhfeithtear
	past	dá bhfeithinn	dá bhfeithteá	dá bhfeitheadh sé, sí	dá bhfeithimis; dá bhfeitheadh muid	dá bhfeitheadh sibh	dá bhfeithidís; dá bhfeitheadh siad	—	dá bhfeithtí
imperative		feithim	feith	feitheadh sé, sí	feithimis	feithigí; feithidh†	feithidís	—	feithtear
verbal noun		feitheamh
past participle		feite

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Middle English

Alternative forms

• faith, fath, fei, fai

Etymology

Borrowed from Anglo-Norman feid (early form of foi), from Latin fidem.

Pronunciation

• IPA^(key): /fæi̯θ/

Noun

feith (plural feiths)

1. faith

Descendants

• English: faith
• Scots: faith
• Yola: faaighe, faighe, faigh, fythe

References

• “feith, n.”, in MED Online, Ann Arbor, Mich.: University of Michigan, 2007.

Scottish Gaelic

Etymology

From Proto-Celtic *wei, *we-jo-, from Proto-Indo-European *h₂ews- (“dawn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /feh/

Verb

feith (past dh'fheith, future feithidh, verbal noun feitheamh, past participle feithte)

1. wait
2. stay, remain

Synonyms

• fan
• fuirich