hoogvlakte

Dutch

Etymology

Compound of hoog (“high”) +‎ vlakte (“plain”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦoːxˌflɑk.tə/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoog‧vlak‧te

Noun

hoogvlakte f (plural hoogvlakten or hoogvlaktes)

1. plateau (elevated, largely level plain of land)

   Synonym: plateau

Coordinate terms

• laagvlakte

Descendants

• Afrikaans: hoogvlakte