kóńcowaś

Lower Sorbian

Alternative forms

• końcowaś, koṅzowasch (obsolete)

Etymology

kóńc (“end”) +‎ -owaś.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɨnʲtsowaɕ/, /ˈkɛnʲtsowaɕ/, (dated) /ˈkʊnʲtsowaɕ/

Verb

kóńcowaś impf (perfective skóńcowaś)

1. to kill (put to death)

   Synonym: wusmjerśiś

Conjugation

Conjugation of kóńcowaś (imperfective)

Present	Singular	Dual	Plural
1st person	kóńcuju kóńcujom	kóńcujomej	kóńcujomy
2nd person	kóńcujoš	kóńcujotej	kóńcujośo
3rd person	kóńcujo	kóńcujotej	kóńcuju
Preterite	Singular	Dual	Plural
1st person	kóńcowach	kóńcowachmej	kóńcowachmy
2nd person	kóńcowašo	kóńcowaštej	kóńcowašćo
3rd person	kóńcowašo	kóńcowaštej	kóńcowachu
Imperative	Singular	Dual	Plural
2nd person	kóńcuj	kóńcujtej	kóńcujśo

Participles

• Present: kóńcujucy
• Past active (“ł-form”): kóńcował
• Past passive: kóńcowany

Infinitive

kóńcowaś

Supine

kóńcowat

Verbal noun

kóńcowanje

Derived terms

• dokóńcowaś
• kóńcowaŕ
• wukóńcowaś
• zakóńcowaś