końcowy

Polish

Etymology

From koniec +‎ -owy.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔɲˈt͡sɔ.vɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɨ
• Syllabification: koń‧co‧wy

Adjective

końcowy (not comparable, no derived adverb)

1. final, ultimate, terminal

Declension

Declension of końcowy (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	końcowy		końcowa	końcowe	końcowi	końcowe
genitive	końcowego		końcowej	końcowego	końcowych
dative	końcowemu		końcowej	końcowemu	końcowym
accusative	końcowego	końcowy	końcową	końcowe	końcowych	końcowe
instrumental	końcowym		końcową	końcowym	końcowymi
locative	końcowym		końcowej	końcowym	końcowych

Further reading

• końcowy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• końcowy in Polish dictionaries at PWN