múin

See also: muin and mùin

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /mˠuːnʲ/

Etymology 1

From Old Irish múinid.

Verb

múin (present analytic múineann, future analytic múinfidh, verbal noun múineadh, past participle múinte)

1. to teach

Conjugation

conjugation of múin (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	múinim	múineann tú; múinir†	múineann sé, sí	múinimid	múineann sibh	múineann siad; múinid†	a mhúineann; a mhúineas / a múineann*; a múineas*	múintear
	past	mhúin mé; mhúineas	mhúin tú; mhúinis	mhúin sé, sí	mhúineamar; mhúin muid	mhúin sibh; mhúineabhair	mhúin siad; mhúineadar	a mhúin / ar mhúin*	múineadh
	past habitual	mhúininn / múininn‡‡	mhúinteá / múinteᇇ	mhúineadh sé, sí / múineadh sé, s퇇	mhúinimis; mhúineadh muid / múinimis‡‡; múineadh muid‡‡	mhúineadh sibh / múineadh sibh‡‡	mhúinidís; mhúineadh siad / múinidís‡‡; múineadh siad‡‡	a mhúineadh / a múineadh*	mhúintí / múint퇇
future		múinfidh mé; múinfead	múinfidh tú; múinfir†	múinfidh sé, sí	múinfimid; múinfidh muid	múinfidh sibh	múinfidh siad; múinfid†	a mhúinfidh; a mhúinfeas / a múinfidh*; a múinfeas*	múinfear
conditional		mhúinfinn / múinfinn‡‡	mhúinfeá / múinfeᇇ	mhúinfeadh sé, sí / múinfeadh sé, s퇇	mhúinfimis; mhúinfeadh muid / múinfimis‡‡; múinfeadh muid‡‡	mhúinfeadh sibh / múinfeadh sibh‡‡	mhúinfidís; mhúinfeadh siad / múinfidís‡‡; múinfeadh siad‡‡	a mhúinfeadh / a múinfeadh*	mhúinfí / múinf퇇
subjunctive	present	go múine mé; go múinead†	go múine tú; go múinir†	go múine sé, sí	go múinimid; go múine muid	go múine sibh	go múine siad; go múinid†	—	go múintear
	past	dá múininn	dá múinteá	dá múineadh sé, sí	dá múinimis; dá múineadh muid	dá múineadh sibh	dá múinidís; dá múineadh siad	—	dá múintí
imperative		múinim	múin	múineadh sé, sí	múinimis	múinigí; múinidh†	múinidís	—	múintear
verbal noun		múineadh
past participle		múinte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

• Alternative verbal noun: múnadh

Derived terms

• múinteoir (“teacher”)

Further reading

• “múin”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
• Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “múin”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
• Dinneen, Patrick S. (1904) “múinim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 500
• Ó Dónaill, Niall (1977) “múin”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

múin m

1. vocative/genitive singular of mún

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
múin	mhúin	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.