omamienie

Polish

Etymology

From omamić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.maˈmjɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: o‧ma‧mie‧nie

Noun

omamienie n

1. verbal noun of omamić
2. befuddlement, beguilement

Declension

Declension of omamienie

	singular
nominative	omamienie
genitive	omamienia
dative	omamieniu
accusative	omamienie
instrumental	omamieniem
locative	omamieniu
vocative	omamienie

Further reading

• omamienie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• omamienie in Polish dictionaries at PWN