onthoofding

Dutch

Etymology

From Middle Dutch onthôvedinge. Equivalent to onthoofden +‎ -ing.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈɦoːf.dɪŋ/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ont‧hoof‧ding

Noun

onthoofding f (plural onthoofdingen, diminutive onthoofdinkje n)

1. decapitation, beheading

   Onthoofding gold als een eervoller dood dan ophanging.

   Beheading was considered a more honorable death then hanging.