pieczęć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *pečatь with secondary nasalization.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pjɛt͡ʃʲæ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /pjɛt͡ʃʲæ̃t͡ɕ/

Noun

pieczęć f

1. (attested in Greater Poland) seal (pattern, design)
   • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187, Poznań:

     Tedi mu ti vini dani przepiszane hy zapeczentani gednaczkemi *peczentani

     [Tedy mu ty winy dany przepisane hi zapieczętany jednackiemi pieczętami]

Descendants

• Polish: pieczęć

Further reading

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “pieczęć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish pieczęć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpjɛ.t͡ʂɛɲt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡ʂɛɲt͡ɕ
• Syllabification: pie‧częć

Noun

pieczęć f (diminutive pieczątka)

1. seal (pattern, design)
2. stamp (an indentation or imprint made by stamping)

Declension

Declension of pieczęć

	singular	plural
nominative	pieczęć	pieczęcie
genitive	pieczęci	pieczęci
dative	pieczęci	pieczęciom
accusative	pieczęć	pieczęcie
instrumental	pieczęcią	pieczęciami
locative	pieczęci	pieczęciach
vocative	pieczęci	pieczęcie

References

• Vasmer, Max (1964–1973) “печать”, in Oleg Trubachyov, transl., Этимологический словарь русского языка [Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), Moscow: Progress
• Chernykh, P. Ja. (1993) “печать”, in Историко-этимологический словарь русского языка [Historical-Etymological Dictionary of the Russian Language] (in Russian), 3rd edition, volume 2 (панцирь – ящур), Moscow: Russian Lang., →ISBN, page 28

Further reading

• pieczęć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• pieczęć in Polish dictionaries at PWN