powiernik

Polish

Etymology

From powierzyć +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈvjɛr.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛrɲik
• Syllabification: po‧wier‧nik

Noun

powiernik m pers (female equivalent powierniczka)

1. (banking) fiduciary, trustee
2. confidant

Declension

Declension of powiernik

	singular	plural
nominative	powiernik	powiernicy/powierniki (deprecative)
genitive	powiernika	powierników
dative	powiernikowi	powiernikom
accusative	powiernika	powierników
instrumental	powiernikiem	powiernikami
locative	powierniku	powiernikach
vocative	powierniku	powiernicy

Derived terms

adjective

• powierniczy

 

noun

• powiernictwo

 

Related terms

verbs

• powierzać
• powierzyć

 

Further reading

• powiernik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• powiernik in Polish dictionaries at PWN