praetento

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From prae- +‎ tento.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

praetentō (present infinitive praetentāre, perfect active praetentāvī, supine praetentātum); first conjugation

  1. to test, try etc. beforehand
  2. to make a pretext of

Conjugation

[edit]
   Conjugation of praetentō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praetentō praetentās praetentat praetentāmus praetentātis praetentant
imperfect praetentābam praetentābās praetentābat praetentābāmus praetentābātis praetentābant
future praetentābō praetentābis praetentābit praetentābimus praetentābitis praetentābunt
perfect praetentāvī praetentāvistī praetentāvit praetentāvimus praetentāvistis praetentāvērunt,
praetentāvēre
pluperfect praetentāveram praetentāverās praetentāverat praetentāverāmus praetentāverātis praetentāverant
future perfect praetentāverō praetentāveris praetentāverit praetentāverimus praetentāveritis praetentāverint
passive present praetentor praetentāris,
praetentāre
praetentātur praetentāmur praetentāminī praetentantur
imperfect praetentābar praetentābāris,
praetentābāre
praetentābātur praetentābāmur praetentābāminī praetentābantur
future praetentābor praetentāberis,
praetentābere
praetentābitur praetentābimur praetentābiminī praetentābuntur
perfect praetentātus + present active indicative of sum
pluperfect praetentātus + imperfect active indicative of sum
future perfect praetentātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praetentem praetentēs praetentet praetentēmus praetentētis praetentent
imperfect praetentārem praetentārēs praetentāret praetentārēmus praetentārētis praetentārent
perfect praetentāverim praetentāverīs praetentāverit praetentāverīmus praetentāverītis praetentāverint
pluperfect praetentāvissem praetentāvissēs praetentāvisset praetentāvissēmus praetentāvissētis praetentāvissent
passive present praetenter praetentēris,
praetentēre
praetentētur praetentēmur praetentēminī praetententur
imperfect praetentārer praetentārēris,
praetentārēre
praetentārētur praetentārēmur praetentārēminī praetentārentur
perfect praetentātus + present active subjunctive of sum
pluperfect praetentātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praetentā praetentāte
future praetentātō praetentātō praetentātōte praetentantō
passive present praetentāre praetentāminī
future praetentātor praetentātor praetentantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praetentāre praetentāvisse praetentātūrum esse praetentārī praetentātum esse praetentātum īrī
participles praetentāns praetentātūrus praetentātus praetentandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praetentandī praetentandō praetentandum praetentandō praetentātum praetentātū

References

[edit]
  • praetento”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praetento”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praetento in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.