rzeczywistość

Polish

Etymology

From rzeczywisty +‎ -ość. First attested in 1656–1688.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʐɛ.t͡ʂɨˈvis.tɔɕt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ʐɛ.t͡ʂɨˈvis.tɔɕt͡ɕ/, /r̝ɛ.t͡ʂɨˈvis.tɔɕt͡ɕ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -istɔɕt͡ɕ
• Syllabification: rze‧czy‧wis‧tość

Noun

rzeczywistość f (related adjective rzeczywistościowy)

1. reality (real world; that what is objectively real)

   Synonyms: real, świat

2. reality (individual observer's own subjective perception of that which is real)
3. reality (real entity, event or other fact)

   Hypernym: sytuacja

4. reality (state of being actual or real; realness)

Declension

Declension of rzeczywistość

	singular	plural
nominative	rzeczywistość	rzeczywistości
genitive	rzeczywistości	rzeczywistości
dative	rzeczywistości	rzeczywistościom
accusative	rzeczywistość	rzeczywistości
instrumental	rzeczywistością	rzeczywistościami
locative	rzeczywistości	rzeczywistościach
vocative	rzeczywistości	rzeczywistości

Derived terms

adjectives

• oderwany od rzeczywistości

 

particles

• w rzeczywistości

 

phrases

• rzeczywistość skrzeczy

 

verbs

• oderwać się od rzeczywistości pf, odrywać się od rzeczywistości impf
• przywołać do rzeczywistości pf, przywoływać do rzeczywistości impf
• wrócić do rzeczywistości pf, wracać do rzeczywistości impf

 

Further reading

• rzeczywistość in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzeczywistość in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rzeczywistość”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 811
• rzeczywistość in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego