skórnik

Polish

Etymology

From skóra +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskur.ɲik/
• Rhymes: -urɲik
• Syllabification: skór‧nik

Noun

skórnik m inan

1. any fungus of the genus Stereum

Declension

Declension of skórnik

	singular	plural
nominative	skórnik	skórniki
genitive	skórnika	skórników
dative	skórnikowi	skórnikom
accusative	skórnik	skórniki
instrumental	skórnikiem	skórnikami
locative	skórniku	skórnikach
vocative	skórniku	skórniki

Noun

skórnik m pers

1. (colloquial, rare) dermatologist

   Synonym: dermatolog

2. tanner (person whose occupation is to tan hides or convert them into leather)

   Synonym: garbarz

Declension

Declension of skórnik

	singular	plural
nominative	skórnik	skórnicy/skórniki (deprecative)
genitive	skórnika	skórników
dative	skórnikowi	skórnikom
accusative	skórnika	skórników
instrumental	skórnikiem	skórnikami
locative	skórniku	skórnikach
vocative	skórniku	skórnicy

Noun

skórnik m animal

1. any beetle of the genus Dermestes

Declension

Declension of skórnik

	singular	plural
nominative	skórnik	skórniki
genitive	skórnika	skórników
dative	skórnikowi	skórnikom
accusative	skórnika	skórniki
instrumental	skórnikiem	skórnikami
locative	skórniku	skórnikach
vocative	skórniku	skórniki

Further reading

• skórnik in Polish dictionaries at PWN
• Stereum at MycoBank