skjalla

Icelandic

Verb

skjalla (weak verb, third-person singular past indicative skjallaði, supine skjallað)

1. to flatter, to compliment

Declension

skjalla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skjalla
supine (sagnbót)		skjallað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skjallandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skjalla	við skjöllum	present (nútíð)	ég skjalli	við skjöllum
	þú skjallar	þið skjallið		þú skjallir	þið skjallið
	hann, hún, það skjallar	þeir, þær, þau skjalla		hann, hún, það skjalli	þeir, þær, þau skjalli
past (þátíð)	ég skjallaði	við skjölluðum	past (þátíð)	ég skjallaði	við skjölluðum
	þú skjallaðir	þið skjölluðuð		þú skjallaðir	þið skjölluðuð
	hann, hún, það skjallaði	þeir, þær, þau skjölluðu		hann, hún, það skjallaði	þeir, þær, þau skjölluðu
imperative (boðháttur)	skjalla (þú)	skjallið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skjallaðu	skjalliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skjallast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skjallast
supine (sagnbót)		skjallast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skjallandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skjallast	við skjöllumst	present (nútíð)	ég skjallist	við skjöllumst
	þú skjallast	þið skjallist		þú skjallist	þið skjallist
	hann, hún, það skjallast	þeir, þær, þau skjallast		hann, hún, það skjallist	þeir, þær, þau skjallist
past (þátíð)	ég skjallaðist	við skjölluðumst	past (þátíð)	ég skjallaðist	við skjölluðumst
	þú skjallaðist	þið skjölluðust		þú skjallaðist	þið skjölluðust
	hann, hún, það skjallaðist	þeir, þær, þau skjölluðust		hann, hún, það skjallaðist	þeir, þær, þau skjölluðust
imperative (boðháttur)	skjallast (þú)	skjallist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skjallastu	skjallisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skjallaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skjallaður	skjölluð	skjallað		skjallaðir	skjallaðar	skjölluð
accusative (þolfall)	skjallaðan	skjallaða	skjallað		skjallaða	skjallaðar	skjölluð
dative (þágufall)	skjölluðum	skjallaðri	skjölluðu		skjölluðum	skjölluðum	skjölluðum
genitive (eignarfall)	skjallaðs	skjallaðrar	skjallaðs		skjallaðra	skjallaðra	skjallaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skjallaði	skjallaða	skjallaða		skjölluðu	skjölluðu	skjölluðu
accusative (þolfall)	skjallaða	skjölluðu	skjallaða		skjölluðu	skjölluðu	skjölluðu
dative (þágufall)	skjallaða	skjölluðu	skjallaða		skjölluðu	skjölluðu	skjölluðu
genitive (eignarfall)	skjallaða	skjölluðu	skjallaða		skjölluðu	skjölluðu	skjölluðu

Synonyms

• smjaðra

Related terms

• skjall

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *skellaną, ultimately from Proto-Indo-European *kelh₁- (“to call, shout”).

Verb

skjalla (singular past indicative skall, plural past indicative skullu, past participle skollinn)

1. to clash, clatter

Conjugation

Conjugation of skjalla — active (strong class 3)

infinitive	skjalla
present participle	skjallandi
past participle	skollinn
indicative	present	past
1st-person singular	skell	skall
2nd-person singular	skellr	skallt
3rd-person singular	skellr	skall
1st-person plural	skjǫllum	skullum
2nd-person plural	skjallið	skulluð
3rd-person plural	skjalla	skullu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skjalla	skylla
2nd-person singular	skjallir	skyllir
3rd-person singular	skjalli	skylli
1st-person plural	skjallim	skyllim
2nd-person plural	skjallið	skyllið
3rd-person plural	skjalli	skylli
imperative	present
2nd-person singular	skjall
1st-person plural	skjǫllum
2nd-person plural	skjallið

Conjugation of skjalla — mediopassive (strong class 3)

infinitive	skjallask
present participle	skjallandisk
past participle	skollizk
indicative	present	past
1st-person singular	skjǫllumk	skullumk
2nd-person singular	skellsk	skallzk
3rd-person singular	skellsk	skallsk
1st-person plural	skjǫllumsk	skullumsk
2nd-person plural	skjallizk	skulluzk
3rd-person plural	skjallask	skullusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skjǫllumk	skyllumk
2nd-person singular	skjallisk	skyllisk
3rd-person singular	skjallisk	skyllisk
1st-person plural	skjallimsk	skyllimsk
2nd-person plural	skjallizk	skyllizk
3rd-person plural	skjallisk	skyllisk
imperative	present
2nd-person singular	skjallsk
1st-person plural	skjǫllumsk
2nd-person plural	skjallizk

Descendants

• Norwegian Nynorsk: skjella, skjelle
• Norwegian Bokmål: skjelle

References

• “skjalla”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
• Pokorny, Julius (1959) chapter 1498, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 1498