subordinare
Jump to navigation
Jump to search
See also: subordinaré
Italian[edit]
Etymology[edit]
From Latin subōrdināre, sub- + ordinare.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
subordinàre (first-person singular present subórdino, first-person singular past historic subordinài, past participle subordinàto, auxiliary avére)
- (transitive) to subordinate
Conjugation[edit]
Conjugation of subordinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms[edit]
Related terms
Anagrams[edit]
Latin[edit]
Verb[edit]
subōrdināre
- inflection of subōrdinō:
Romanian[edit]
Noun[edit]
subordinare f (plural subordinări)
- Obsolete form of subordonare.
Declension[edit]
Declension of subordinare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) subordinare | subordinarea | (niște) subordinări | subordinările |
genitive/dative | (unei) subordinări | subordinării | (unor) subordinări | subordinărilor |
vocative | subordinare, subordinareo | subordinărilor |
References[edit]
- subordinare in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN
Spanish[edit]
Verb[edit]
subordinare
Categories:
- Italian terms derived from Latin
- Italian terms prefixed with sub-
- Italian 5-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/5 syllables
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Italian transitive verbs
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Romanian obsolete forms
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms