tabiat

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Crimean Tatar

[edit]

Etymology

[edit]

From Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa).

Noun

[edit]

tabiat

  1. character
  2. nature
  3. temperament

Declension

[edit]

References

[edit]

Turkish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Ottoman Turkish طبیعت (tabiʼat, nature), from Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa, nature, quality, essence).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

tabiat (definite accusative tabiatı, plural tabiatlar)

  1. nature; behaviour; character; temperament
    • 1931 January 1, Son Posta page 5, response to letter to romantic advice column:
      [] Alacağınız erkeğin tabiatleri mümkün olduğu kadar sizin tabiatlerinize uymalıdır. Ahlâkan size benzemiyen erkekle evlenmeyiniz.
      (please add an English translation of this quotation)

References

[edit]

Uzbek

[edit]
Other scripts
Cyrillic табиат (tabiat)
Latin tabiat
Perso-Arabic

Etymology

[edit]

Inherited from Chagatai طبیعت, from Arabic طَبِيعَة (ṭabīʕa).

Noun

[edit]

tabiat (plural tabiatlar)

  1. nature
[edit]