volschieten

Dutch

Etymology

Compound of vol +‎ schieten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔlˌsxi.tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: vol‧schie‧ten

Verb

volschieten

1. (intransitive) to be overcome with emotion

   Altijd als we dat lied zongen, schoot zij vol en lachte ik haar uit.

   Every time when we sang that song, she became overwhelmed with emotion and I laughed at her.

2. (literal, transitive) to shoot full
3. (intransitive) to become full

Inflection

Conjugation of volschieten (strong class 2a, separable)
infinitive	volschieten
past singular	schoot vol
past participle	volgeschoten
infinitive	volschieten
gerund	volschieten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schiet vol	schoot vol	volschiet	volschoot
2nd person sing. (jij)	schiet vol	schoot vol	volschiet	volschoot
2nd person sing. (u)	schiet vol	schoot vol	volschiet	volschoot
2nd person sing. (gij)	schiet vol	schoot vol	volschiet	volschoot
3rd person singular	schiet vol	schoot vol	volschiet	volschoot
plural	schieten vol	schoten vol	volschieten	volschoten
subjunctive sing.1	schiete vol	schote vol	volschiete	volschote
subjunctive plur.1	schieten vol	schoten vol	volschieten	volschoten
imperative sing.	schiet vol
imperative plur.1	schiet vol
participles	volschietend	volgeschoten
1) Archaic.