Özlem

See also: özlem

Turkish

Etymology

From özlem (“longing”).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɶzlem]
• Hyphenation: Öz‧lem

Proper noun

Özlem

1. a female given name

Declension

    declension of Özlem

	singular	plural
nominative	Özlem	Özlemler
accusative	Özlem'i	Özlemleri
dative	Özlem'e	Özlemlere
locative	Özlem'de	Özlemlerde
ablative	Özlem'den	Özlemlerden
genitive	Özlem'in	Özlemlerin

    possessive of Özlem

	singular	plural
benim (my)	Özlem'im	Özlemlerim / Özlem'lerim
senin (your)	Özlem'in	Özlemlerin / Özlem'lerin
onun (his/her/its)	Özlem'i	Özlemleri / Özlem'leri
bizim (our)	Özlem'imiz	Özlemlerimiz / Özlem'lerimiz
sizin (your)	Özlem'iniz	Özlemleriniz / Özlem'leriniz
onların (their)	Özlem'i / Özlemleri / Özlem'leri	Özlemleri / Özlem'leri