çukur
Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *čok-.
Noun
çukur (definite accusative çukuru, plural çukurlar)
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | çukur | |
Definite accusative | çukuru | |
Singular | Plural | |
Nominative | çukur | çukurlar |
Definite accusative | çukuru | çukurları |
Dative | çukura | çukurlara |
Locative | çukurda | çukurlarda |
Ablative | çukurdan | çukurlardan |
Genitive | çukurun | çukurların |