çukur
Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *čok-.
Noun
çukur (definite accusative çukuru, plural çukurlar)
Declension
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | çukur | |
| Definite accusative | çukuru | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | çukur | çukurlar |
| Definite accusative | çukuru | çukurları |
| Dative | çukura | çukurlara |
| Locative | çukurda | çukurlarda |
| Ablative | çukurdan | çukurlardan |
| Genitive | çukurun | çukurların |