Μενοιτίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.noi̯.tí.uː/ → /me.nyˈti.u/ → /me.niˈti.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.noi̯.tí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.nyˈti.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.nyˈti.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.nyˈti.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.niˈti.u/

Proper noun

Μενοιτίου • (Menoitíou)

1. genitive singular of Μενοίτῐος (Menoítios)