αναιτιολόγητος

Greek

Etymology

From Hellenistic Koine Greek ἀναιτιολόγητος. Morphologically from αν- (an-, “a privative”) + αιτιο-λογ(ώ) (“justify”) + -(η)τος.

Pronunciation

• IPA^(key): /aneti.oˈloʝitos/
• Hyphenation: α‧ναι‧τι‧ο‧λό‧γη‧τος

Adjective

αναιτιολόγητος • (anaitiológitos) m (feminine αναιτιολόγητη, neuter αναιτιολόγητο)

1. unjustified, unjustifiable
2. inexplicable, unexplainable

Declension

Declension of αναιτιολόγητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναιτιολόγητος •	αναιτιολόγητη •	αναιτιολόγητο •	αναιτιολόγητοι •	αναιτιολόγητες •	αναιτιολόγητα •
genitive	αναιτιολόγητου •	αναιτιολόγητης •	αναιτιολόγητου •	αναιτιολόγητων •	αναιτιολόγητων •	αναιτιολόγητων •
accusative	αναιτιολόγητο •	αναιτιολόγητη •	αναιτιολόγητο •	αναιτιολόγητους •	αναιτιολόγητες •	αναιτιολόγητα •
vocative	αναιτιολόγητε •	αναιτιολόγητη •	αναιτιολόγητο •	αναιτιολόγητοι •	αναιτιολόγητες •	αναιτιολόγητα •

Antonyms

• αιτιολογημένος (aitiologiménos, “justified, explained”, participle)

Derived terms

• αναιτιολόγητα (anaitiológita, adverb)

Related terms

• αναίτιος (anaítios, “unprovoked”)