αφηγήτρια

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀφηγέομαι (aphēgéomai), from ἀφ- (aph-) + ἡγέομαι (hēgéomai, “to lead”). First attested 1888.

Pronunciation

• IPA^(key): /afiˈʝitɾia/
• Hyphenation: α‧φη‧γή‧τρια

Noun

αφηγήτρια • (afigítria) f (plural αφηγήτριες, masculine αφηγητής)

1. narrator, storyteller (one providing narrative) (chiefly in media contexts)

   Η αφηγήτρια πρέπει να έχει σταθερή και ζωντανή φωνή. ― I afigítria prépei na échei statherí kai zontaní foní. ― The narrator must have a calm and lively voice.

Declension

Declension of αφηγήτρια

	singular	plural
nominative	αφηγήτρια •	αφηγήτριες •
genitive	αφηγήτριας •	αφηγητριών •
accusative	αφηγήτρια •	αφηγήτριες •
vocative	αφηγήτρια •	αφηγήτριες •

Synonyms

• διηγούμενη f (diigoúmeni, “relater, narrator”)

Related terms

• αφήγηση f (afígisi, “narration”)
• αφηγητικός (afigitikós, “narrative”)
• αφηγούμαι (afigoúmai, “to narrate, to recount”)