δολερός

Ancient Greek

Etymology

From δόλος (dólos) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /do.le.rós/ → /ðo.leˈros/ → /ðo.leˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /do.le.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /do.leˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðo.leˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðo.leˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðo.leˈros/

Adjective

δολερός • (dolerós) m (feminine δολερᾱ́, neuter δολερόν); first/second declension

1. deceitful, treacherous

Inflection

First and second declension of δολερός; δολερᾱ́; δολερόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		δολερός dolerós	δολερᾱ́ dolerā́	δολερόν dolerón		δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ		δολεροί doleroí	δολεραί doleraí	δολερᾰ́ dolerá
Genitive		δολεροῦ doleroû	δολερᾶς dolerâs	δολεροῦ doleroû		δολεροῖν doleroîn	δολεραῖν doleraîn	δολεροῖν doleroîn		δολερῶν dolerôn	δολερῶν dolerôn	δολερῶν dolerôn
Dative		δολερῷ dolerôi	δολερᾷ dolerâi	δολερῷ dolerôi		δολεροῖν doleroîn	δολεραῖν doleraîn	δολεροῖν doleroîn		δολεροῖς doleroîs	δολεραῖς doleraîs	δολεροῖς doleroîs
Accusative		δολερόν dolerón	δολερᾱ́ν dolerā́n	δολερόν dolerón		δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ		δολερούς doleroús	δολερᾱ́ς dolerā́s	δολερᾰ́ dolerá
Vocative		δολερέ doleré	δολερᾱ́ dolerā́	δολερόν dolerón		δολερώ dolerṓ	δολερᾱ́ dolerā́	δολερώ dolerṓ		δολεροί doleroí	δολεραί doleraí	δολερᾰ́ dolerá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		δολερῶς dolerôs				δολερώτερος dolerṓteros				δολερώτᾰτος dolerṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “δολερός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δολερός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δολερός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)