ζωγραφεῖον

Ancient Greek

Etymology

ζωγρᾰ́φος (zōgráphos, “a painter”) +‎ -εῖον (-eîon)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /zdɔː.ɡra.pʰêː.on/ → /zo.ɣraˈɸi.on/ → /zo.ɣraˈfi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /zdɔː.ɡra.pʰêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /zo.ɡraˈpʰi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /zo.ɣraˈɸi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /zo.ɣraˈfi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /zo.ɣraˈfi.on/

Noun

ζωγρᾰφεῖον • (zōgrapheîon) n (genitive ζωγρᾰφείου); second declension

1. a painter’s studio

Declension

Second declension of τὸ ζωγρᾰφεῖον; τοῦ ζωγρᾰφείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ ζωγρᾰφεῖον tò zōgrapheîon	τὼ ζωγρᾰφείω tṑ zōgrapheíō	τᾰ̀ ζωγρᾰφεῖᾰ tà zōgrapheîa
Genitive	τοῦ ζωγρᾰφείου toû zōgrapheíou	τοῖν ζωγρᾰφείοιν toîn zōgrapheíoin	τῶν ζωγρᾰφείων tôn zōgrapheíōn
Dative	τῷ ζωγρᾰφείῳ tôi zōgrapheíōi	τοῖν ζωγρᾰφείοιν toîn zōgrapheíoin	τοῖς ζωγρᾰφείοις toîs zōgrapheíois
Accusative	τὸ ζωγρᾰφεῖον tò zōgrapheîon	τὼ ζωγρᾰφείω tṑ zōgrapheíō	τᾰ̀ ζωγρᾰφεῖᾰ tà zōgrapheîa
Vocative	ζωγρᾰφεῖον zōgrapheîon	ζωγρᾰφείω zōgrapheíō	ζωγρᾰφεῖᾰ zōgrapheîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “ζωγρᾰφεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ζωγραφεῖον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ζωγραφεῖον in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts, Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften