κουταμάρα

Greek

Etymology

κουτός (koutós, “stupid, foolish”) +‎ -μάρα (-mára).

Pronunciation

• IPA^(key): /kutaˈmaɾa/
• Hyphenation: κου‧τα‧μά‧ρα

Noun

κουταμάρα • (koutamára) f (plural κουταμάρες)

1. stupidity, idiocy (the quality of being stupid)

   Η κουταμάρα της δεν υποφέρεται. ― I koutamára tis den ypoféretai. ― Her stupidity is insufferable.

2. nonsense, stupidity, idiocy, rubbish (stupid behaviour or talk)

   Είναι να γελάς με αυτές τις κουταμάρες που λέει. ― Eínai na gelás me aftés tis koutamáres pou léei. ― You can't help but laugh at the nonsense he says.

Declension

Declension of κουταμάρα

	singular	plural
nominative	κουταμάρα •	κουταμάρες •
genitive	κουταμάρας •	—
accusative	κουταμάρα •	κουταμάρες •
vocative	κουταμάρα •	κουταμάρες •

Synonyms

• (stupidity): ανοησία f (anoïsía), σαχλαμάρα f (sachlamára), ηλιθιότητα f (ilithiótita), χαζομάρα f (chazomára), βλακεία f (vlakeía)