παράλειψη
Greek
Etymology
From the (deprecated template usage) [etyl] Ancient Greek παράλειψις (paráleipsis).
Noun
παράλειψη • (paráleipsi) f
Declension
Declension of παράλειψη
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | παράλειψη • | παραλείψεις • | |
| genitive | παράλειψης • | παραλείψεων • | |
| accusative | παράλειψη • | παραλείψεις • | |
| vocative | παράλειψη • | παραλείψεις • | |
| Older or formal genitive singular: παραλείψεως • | |||
Related terms
- παραλείπω (paraleípo, “to leave out, to omit, to neglect”)