πραικόκιον

Ancient Greek

Alternative forms

• βερίκοκκον (beríkokkon), βερικόκκῐον (berikókkion)
• πραικόκκῐον (praikókkion), πρεκόκκῐον (prekókkion)

Etymology

Borrowed from Latin praecoquum, variant of praecox (“early-ripe”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /prai̯.kó.ki.on/ → /prɛˈko.ci.on/ → /preˈko.ci.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /prai̯.kó.ki.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /prɛˈko.ki.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /prɛˈko.ci.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /preˈko.ci.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /preˈko.ci.on/

Noun

πραικόκῐον • (praikókion) n (genitive πραικοκῐ́ου); second declension

1. apricot

Inflection

Second declension of τὸ πραικόκῐον; τοῦ πραικοκῐ́ου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πραικόκῐον tò praikókion	τὼ πραικοκῐ́ω tṑ praikokíō	τᾰ̀ πραικόκῐᾰ tà praikókia
Genitive	τοῦ πραικοκῐ́ου toû praikokíou	τοῖν πραικοκῐ́οιν toîn praikokíoin	τῶν πραικοκῐ́ων tôn praikokíōn
Dative	τῷ πραικοκῐ́ῳ tôi praikokíōi	τοῖν πραικοκῐ́οιν toîn praikokíoin	τοῖς πραικοκῐ́οις toîs praikokíois
Accusative	τὸ πραικόκῐον tò praikókion	τὼ πραικοκῐ́ω tṑ praikokíō	τᾰ̀ πραικόκῐᾰ tà praikókia
Vocative	πραικόκῐον praikókion	πραικοκῐ́ω praikokíō	πραικόκῐᾰ praikókia
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.