συναίρεση

Greek

Etymology

From hellenistic Koine συναίρεσις (sunaíresis) from verb of Ancient Greek συναίρέω (sunaíréō) συναιρῶ (sunairô).

Pronunciation

• IPA^(key): /si.ˈne.re.si/
• Hyphenation: συ‧ναί‧ρε‧ση

Noun

συναίρεση • (synaíresi) f (plural συναιρέσεις)

1. (grammar, phonology) contraction, synaeresis of two adjacent vowels or diphthongs within one word, into one

   e.g. of [ao] to [o] as in τραγουδάω (tragoudáo) > τραγουδώ (tragoudó, “I sing”)

Declension

Declension of συναίρεση

	singular	plural
nominative	συναίρεση •	συναιρέσεις •
genitive	συναίρεσης •	συναιρέσεων •
accusative	συναίρεση •	συναιρέσεις •
vocative	συναίρεση •	συναιρέσεις •
Older or formal genitive singular: συναιρέσεως •