χορτοθήκη

Ancient Greek

Etymology

From χόρτος (khórtos, “barn”) and -θήκη (-thḗkē, “case, box”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰor.to.tʰɛ̌ː.kɛː/ → /xor.toˈθi.ci/ → /xor.toˈθi.ci/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰor.to.tʰɛ̌ː.kɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰor.toˈtʰe̝.ke̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /xor.toˈθi.ci/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xor.toˈθi.ci/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xor.toˈθi.ci/

Noun

χορτοθήκη • (khortothḗkē) f (genitive χορτοθήκης); first declension

1. A hayloft

Inflection

First declension of ἡ χορτοθήκη; τῆς χορτοθήκης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ χορτοθήκη hē khortothḗkē	τὼ χορτοθήκᾱ tṑ khortothḗkā	αἱ χορτοθῆκαι hai khortothêkai
Genitive	τῆς χορτοθήκης tês khortothḗkēs	τοῖν χορτοθήκαιν toîn khortothḗkain	τῶν χορτοθηκῶν tôn khortothēkôn
Dative	τῇ χορτοθήκῃ têi khortothḗkēi	τοῖν χορτοθήκαιν toîn khortothḗkain	ταῖς χορτοθήκαις taîs khortothḗkais
Accusative	τὴν χορτοθήκην tḕn khortothḗkēn	τὼ χορτοθήκᾱ tṑ khortothḗkā	τᾱ̀ς χορτοθήκᾱς tā̀s khortothḗkās
Vocative	χορτοθήκη khortothḗkē	χορτοθήκᾱ khortothḗkā	χορτοθῆκαι khortothêkai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

• “χορτοθήκη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• χορτοθήκη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette