קעניגן

Yiddish

Noun

קעניגן • (kenign) pl

1. plural of קעניג (kenig)

Verb

קעניגן • (kenign)

1. to rule

Conjugation

Conjugation of קעניגן

infinitive	קעניגן kenign
present participle	קעניגנדיק kenigndik
past participle	געקעניגט gekenigt
auxiliary	האָבן hobn
present	איך קעניג ikh kenig	מיר קעניגן mir kenign
	דו קעניגסט du kenigst	איר קעניגט ir kenigt
	ער קעניגט er kenigt	זיי קעניגן zey kenign
imperative	קעניג (דו) kenig (du)	קעניגט (איר) kenigt (ir)
Composed forms past איך האָב געקעניגט ikh hob gekenigt מיר האָבן געקעניגט mir hobn gekenigt דו האָסט געקעניגט du host gekenigt איר האָט געקעניגט ir hot gekenigt ער האָט געקעניגט er hot gekenigt זיי האָבן געקעניגט zey hobn gekenigt pluperfect איך האָב געהאַט געקעניגט ikh hob gehat gekenigt מיר האָבן געהאַט געקעניגט mir hobn gehat gekenigt דו האָסט געהאַט געקעניגט du host gehat gekenigt איר האָט געהאַט געקעניגט ir hot gehat gekenigt ער האָט געהאַט געקעניגט er hot gehat gekenigt זיי האָבן געהאַט געקעניגט zey hobn gehat gekenigt future איך וועל קעניגן ikh vel kenign מיר וועלן קעניגן mir veln kenign דו וועסט קעניגן du vest kenign איר וועט קעניגן ir vet kenign ער וועט קעניגן er vet kenign זיי וועלן קעניגן zey veln kenign future perfect איך וועל האָבן געקעניגט ikh vel hobn gekenigt מיר וועלן האָבן געקעניגט mir veln hobn gekenigt דו וועסט האָבן געקעניגט du vest hobn gekenigt איר וועט האָבן געקעניגט ir vet hobn gekenigt ער וועט האָבן געקעניגט er vet hobn gekenigt זיי וועלן האָבן געקעניגט zey veln hobn gekenigt