ἀγγελέον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lé.on/ → /aɲ.ɟeˈle.on/ → /aɲ.ɟeˈle.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lé.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈle.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈle.on/

Verb

ᾰ̓γγελέον • (angeléon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγγελέων (angeléōn)