ἀγερέων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡe.ré.ɔːn/ → /a.ʝeˈre.on/ → /a.ʝeˈre.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡe.ré.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡeˈre.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ʝeˈre.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ʝeˈre.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ʝeˈre.on/

Participle

ἀγερέων • (ageréōn) m (feminine ἀγερέουσᾰ, neuter ἀγερέον); first/third declension

1. future active participle of ἀγείρω (ageírō)

Inflection

First and third declension of ἀγερέων; ἀγερέουσᾰ; ἀγερέον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀγερέων ageréōn	ἀγερέουσᾰ ageréousa	ἀγερέον ageréon		ἀγερέοντε ageréonte	ἀγερεούσᾱ agereoúsā	ἀγερέοντε ageréonte		ἀγερέοντες ageréontes	ἀγερέουσαι ageréousai	ἀγερέοντᾰ ageréonta
Genitive		ἀγερέοντος ageréontos	ἀγερεούσης agereoúsēs	ἀγερέοντος ageréontos		ἀγερεόντοιν agereóntoin	ἀγερεούσαιν agereoúsain	ἀγερεόντοιν agereóntoin		ἀγερεόντων agereóntōn	ἀγερεουσῶν agereousôn	ἀγερεόντων agereóntōn
Dative		ἀγερέοντῐ ageréonti	ἀγερεούσῃ agereoúsēi	ἀγερέοντῐ ageréonti		ἀγερεόντοιν agereóntoin	ἀγερεούσαιν agereoúsain	ἀγερεόντοιν agereóntoin		ἀγερέουσῐ / ἀγερέουσῐν ageréousi(n)	ἀγερεούσαις agereoúsais	ἀγερέουσῐ / ἀγερέουσῐν ageréousi(n)
Accusative		ἀγερέοντᾰ ageréonta	ἀγερέουσᾰν ageréousan	ἀγερέον ageréon		ἀγερέοντε ageréonte	ἀγερεούσᾱ agereoúsā	ἀγερέοντε ageréonte		ἀγερέοντᾰς ageréontas	ἀγερεούσᾱς agereoúsās	ἀγερέοντᾰ ageréonta
Vocative		ἀγερέων ageréōn	ἀγερέουσᾰ ageréousa	ἀγερέον ageréon		ἀγερέοντε ageréonte	ἀγερεούσᾱ agereoúsā	ἀγερέοντε ageréonte		ἀγερέοντες ageréontes	ἀγερέουσαι ageréousai	ἀγερέοντᾰ ageréonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀγερεόντως agereóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.