ἀγερεόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡe.re.ó.me.non/ → /a.ʝe.reˈo.me.non/ → /a.ʝe.reˈo.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡe.re.ó.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡe.reˈo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ʝe.reˈo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ʝe.reˈo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ʝe.reˈo.me.non/

Participle

ἀγερεόμενον • (agereómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγερεόμενος (agereómenos)