ἀγερθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡer.tʰěːs/ → /a.ʝerˈθis/ → /a.ʝerˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡer.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡerˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ʝerˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ʝerˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ʝerˈθis/

Participle

ἀγερθείς • (agertheís) m (feminine ἀγερθεῖσᾰ, neuter ἀγερθέν); first/third declension

1. aorist passive participle of ἀγείρω (ageírō)

Inflection

First and third declension of ἀγερθείς; ἀγερθεῖσᾰ; ἀγερθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀγερθείς agertheís	ἀγερθεῖσᾰ agertheîsa	ἀγερθέν agerthén		ἀγερθέντε agerthénte	ἀγερθείσᾱ agertheísā	ἀγερθέντε agerthénte		ἀγερθέντες agerthéntes	ἀγερθεῖσαι agertheîsai	ἀγερθέντᾰ agerthénta
Genitive		ἀγερθέντος agerthéntos	ἀγερθείσης agertheísēs	ἀγερθέντος agerthéntos		ἀγερθέντοιν agerthéntoin	ἀγερθείσαιν agertheísain	ἀγερθέντοιν agerthéntoin		ἀγερθέντων agerthéntōn	ἀγερθεισῶν agertheisôn	ἀγερθέντων agerthéntōn
Dative		ἀγερθέντῐ agerthénti	ἀγερθείσῃ agertheísēi	ἀγερθέντῐ agerthénti		ἀγερθέντοιν agerthéntoin	ἀγερθείσαιν agertheísain	ἀγερθέντοιν agerthéntoin		ἀγερθεῖσῐ / ἀγερθεῖσῐν agertheîsi(n)	ἀγερθείσαις agertheísais	ἀγερθεῖσῐ / ἀγερθεῖσῐν agertheîsi(n)
Accusative		ἀγερθέντᾰ agerthénta	ἀγερθεῖσᾰν agertheîsan	ἀγερθέν agerthén		ἀγερθέντε agerthénte	ἀγερθείσᾱ agertheísā	ἀγερθέντε agerthénte		ἀγερθέντᾰς agerthéntas	ἀγερθείσᾱς agertheísās	ἀγερθέντᾰ agerthénta
Vocative		ἀγερθείς agertheís	ἀγερθεῖσᾰ agertheîsa	ἀγερθέν agerthén		ἀγερθέντε agerthénte	ἀγερθείσᾱ agertheísā	ἀγερθέντε agerthénte		ἀγερθέντες agerthéntes	ἀγερθεῖσαι agertheîsai	ἀγερθέντᾰ agerthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀγερθέντως agerthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.