ἀγρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡró.me.nos/ → /aˈɣro.me.nos/ → /aˈɣro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡró.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɡro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/

Participle

ᾰ̓γρόμενος • (agrómenos) m (feminine ᾰ̓γρομένη, neuter ᾰ̓γρόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ᾰ̓γείρω (ageírō)

Inflection

First and second declension of ᾰ̓γρόμενος; ᾰ̓γρομένη; ᾰ̓γρόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓γρόμενος agrómenos	ᾰ̓γρομένη agroménē	ᾰ̓γρόμενον agrómenon		ᾰ̓γρομένω agroménō	ᾰ̓γρομένᾱ agroménā	ᾰ̓γρομένω agroménō		ᾰ̓γρόμενοι agrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι agrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ agrómena
Genitive		ᾰ̓γρομένου agroménou	ᾰ̓γρομένης agroménēs	ᾰ̓γρομένου agroménou		ᾰ̓γρομένοιν agroménoin	ᾰ̓γρομέναιν agroménain	ᾰ̓γρομένοιν agroménoin		ᾰ̓γρομένων agroménōn	ᾰ̓γρομένων agroménōn	ᾰ̓γρομένων agroménōn
Dative		ᾰ̓γρομένῳ agroménōi	ᾰ̓γρομένῃ agroménēi	ᾰ̓γρομένῳ agroménōi		ᾰ̓γρομένοιν agroménoin	ᾰ̓γρομέναιν agroménain	ᾰ̓γρομένοιν agroménoin		ᾰ̓γρομένοις agroménois	ᾰ̓γρομέναις agroménais	ᾰ̓γρομένοις agroménois
Accusative		ᾰ̓γρόμενον agrómenon	ᾰ̓γρομένην agroménēn	ᾰ̓γρόμενον agrómenon		ᾰ̓γρομένω agroménō	ᾰ̓γρομένᾱ agroménā	ᾰ̓γρομένω agroménō		ᾰ̓γρομένους agroménous	ᾰ̓γρομένᾱς agroménās	ᾰ̓γρόμενᾰ agrómena
Vocative		ᾰ̓γρόμενε agrómene	ᾰ̓γρομένη agroménē	ᾰ̓γρόμενον agrómenon		ᾰ̓γρομένω agroménō	ᾰ̓γρομένᾱ agroménā	ᾰ̓γρομένω agroménō		ᾰ̓γρόμενοι agrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι agrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ agrómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γρομένως agroménōs				ᾰ̓γρομενώτερος agromenṓteros				ᾰ̓γρομενώτᾰτος agromenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.