ἀρούρης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.rǔː.rɛːs/ → /aˈru.ris/ → /aˈru.ris/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.rǔː.rɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈru.re̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈru.ris/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈru.ris/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈru.ris/

Noun

ἀρούρης • (aroúrēs)

1. genitive singular of ἄρουρᾰ (ároura)