νοσηρός

Ancient Greek

Etymology

From νοσέω (noséō) +‎ -ρός (-rós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /no.sɛː.rós/ → /no.siˈros/ → /no.siˈros/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /no.sɛː.rós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /no.se̝ˈros/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /no.siˈros/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /no.siˈros/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /no.siˈros/

Adjective

νοσηρός • (nosērós) m (feminine νοσηρᾱ́, neuter νοσηρόν); first/second declension

1. unhealthy, unwholesome

Inflection

First and second declension of νοσηρός; νοσηρᾱ́; νοσηρόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		νοσηρός nosērós	νοσηρᾱ́ nosērā́	νοσηρόν nosērón		νοσηρώ nosērṓ	νοσηρᾱ́ nosērā́	νοσηρώ nosērṓ		νοσηροί nosēroí	νοσηραί nosēraí	νοσηρᾰ́ nosērá
Genitive		νοσηροῦ nosēroû	νοσηρᾶς nosērâs	νοσηροῦ nosēroû		νοσηροῖν nosēroîn	νοσηραῖν nosēraîn	νοσηροῖν nosēroîn		νοσηρῶν nosērôn	νοσηρῶν nosērôn	νοσηρῶν nosērôn
Dative		νοσηρῷ nosērôi	νοσηρᾷ nosērâi	νοσηρῷ nosērôi		νοσηροῖν nosēroîn	νοσηραῖν nosēraîn	νοσηροῖν nosēroîn		νοσηροῖς nosēroîs	νοσηραῖς nosēraîs	νοσηροῖς nosēroîs
Accusative		νοσηρόν nosērón	νοσηρᾱ́ν nosērā́n	νοσηρόν nosērón		νοσηρώ nosērṓ	νοσηρᾱ́ nosērā́	νοσηρώ nosērṓ		νοσηρούς nosēroús	νοσηρᾱ́ς nosērā́s	νοσηρᾰ́ nosērá
Vocative		νοσηρέ nosēré	νοσηρᾱ́ nosērā́	νοσηρόν nosērón		νοσηρώ nosērṓ	νοσηρᾱ́ nosērā́	νοσηρώ nosērṓ		νοσηροί nosēroí	νοσηραί nosēraí	νοσηρᾰ́ nosērá
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		νοσηρῶς nosērôs				νοσηρότερος nosēróteros				νοσηρότᾰτος nosērótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “νοσηρός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νοσηρός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette