ναίων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nǎi̯.ɔːn/ → /ˈnɛ.on/ → /ˈne.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nǎi̯.ɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈnɛ.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈnɛ.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈne.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈne.on/

Participle

ναίων • (naíōn) m (feminine ναίουσᾰ, neuter ναῖον); first/second declension

1. present active participle of ναίω (naíō)

Declension

First and third declension of ναίων; ναίουσᾰ; ναῖον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ναίων naíōn	ναίουσᾰ naíousa	ναῖον naîon		ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte		ναίοντες naíontes	ναίουσαι naíousai	ναίοντᾰ naíonta
Genitive		ναίοντος naíontos	ναιούσης naioúsēs	ναίοντος naíontos		ναιόντοιν naióntoin	ναιούσαιν naioúsain	ναιόντοιν naióntoin		ναιόντων naióntōn	ναιουσῶν naiousôn	ναιόντων naióntōn
Dative		ναίοντῐ naíonti	ναιούσῃ naioúsēi	ναίοντῐ naíonti		ναιόντοιν naióntoin	ναιούσαιν naioúsain	ναιόντοιν naióntoin		ναίουσῐ / ναίουσῐν naíousi(n)	ναιούσαις naioúsais	ναίουσῐ / ναίουσῐν naíousi(n)
Accusative		ναίοντᾰ naíonta	ναίουσᾰν naíousan	ναῖον naîon		ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte		ναίοντᾰς naíontas	ναιούσᾱς naioúsās	ναίοντᾰ naíonta
Vocative		ναίων naíōn	ναίουσᾰ naíousa	ναῖον naîon		ναίοντε naíonte	ναιούσᾱ naioúsā	ναίοντε naíonte		ναίοντες naíontes	ναίουσαι naíousai	ναίοντᾰ naíonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ναιόντως naióntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.