inopinus
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /i.noˈpiː.nus/, [ɪnɔˈpiːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /i.noˈpi.nus/, [inoˈpiːnus]
Adjective
[edit]inopīnus (feminine inopīna, neuter inopīnum); first/second-declension adjective
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | inopīnus | inopīna | inopīnum | inopīnī | inopīnae | inopīna | |
Genitive | inopīnī | inopīnae | inopīnī | inopīnōrum | inopīnārum | inopīnōrum | |
Dative | inopīnō | inopīnō | inopīnīs | ||||
Accusative | inopīnum | inopīnam | inopīnum | inopīnōs | inopīnās | inopīna | |
Ablative | inopīnō | inopīnā | inopīnō | inopīnīs | |||
Vocative | inopīne | inopīna | inopīnum | inopīnī | inopīnae | inopīna |
References
[edit]- “inopinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “inopinus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- inopinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.