angariatus
Latin
[edit]Etymology
[edit]Perfect passive participle of angariō
Participle
[edit]angariātus (feminine angariāta, neuter angariātum); first/second-declension participle
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | angariātus | angariāta | angariātum | angariātī | angariātae | angariāta | |
Genitive | angariātī | angariātae | angariātī | angariātōrum | angariātārum | angariātōrum | |
Dative | angariātō | angariātō | angariātīs | ||||
Accusative | angariātum | angariātam | angariātum | angariātōs | angariātās | angariāta | |
Ablative | angariātō | angariātā | angariātō | angariātīs | |||
Vocative | angariāte | angariāta | angariātum | angariātī | angariātae | angariāta |
References
[edit]- angariatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)