renitens
Latin
[edit]Etymology 1
[edit]Present participle of renītor.
Participle
[edit]renītēns (genitive renītentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | renītēns | renītentēs | renītentia | ||
Genitive | renītentis | renītentium | |||
Dative | renītentī | renītentibus | |||
Accusative | renītentem | renītēns | renītentēs renītentīs |
renītentia | |
Ablative | renītente renītentī1 |
renītentibus | |||
Vocative | renītēns | renītentēs | renītentia |
1When used purely as an adjective.
Etymology 2
[edit]Present participle of reniteō.
Participle
[edit]renitēns (genitive renitentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | renitēns | renitentēs | renitentia | ||
Genitive | renitentis | renitentium | |||
Dative | renitentī | renitentibus | |||
Accusative | renitentem | renitēns | renitentēs renitentīs |
renitentia | |
Ablative | renitente renitentī1 |
renitentibus | |||
Vocative | renitēns | renitentēs | renitentia |
1When used purely as an adjective.